W swojej książce pt. „Wenus z patelnią” Irena Gumowska daje wskazówki jak schudnąć, bo to jest zdecydowanie częstszy problem od odwrotnego, czyli jak przytyć. Zdaniem specjalistów od odżywiania są tak zwane marne i dobre sztuki opasowe. Czyli, rozwijając temat, jednym jest łatwo przytyć, a inni mogą się starać jeść jak najwięcej, a waga ani drgnie.
Przemiana materii
Kwestia chudnięcia i tycia ma związek z przemianą materii danej osoby. Im szybsza jest tak zwana spoczynkowa przemiana materii, tym szybciej spalamy to, co zjedliśmy. Najczęściej grubasy mają pretensje do całego świata, że ich chudy towarzysz je zdecydowanie więcej od niego, a nie tyje. I tak faktycznie może być. Gdyby zapytać osobę przy kości, jak przytyć, odpowiedziałaby z ironicznym uśmiechem, że jest to dziecinnie proste. Bo wystarczy więcej pojeść, szczególnie wieczorem i w nocy, a efekt w postaci dodatkowych kilogramów jest murowany.
Okazuje się, że jednak nie dla wszystkich, są chorobliwie szczupłe, wręcz chude osoby , które chciałyby przybrać na wadze, ale nie wiedzą jak przytyć, gdyż próbowały sposobów proponowanych przez grubsze osoby, ale z miernym skutkiem. Bywa też tak, że czasem ktoś, kto przez całe dzieciństwo i młodość utrzymywał szczupłą, wręcz chudą sylwetkę, nagle, po czterdziestce systematycznie przybiera na wadze. Dzieje się tak prawdopodobnie dlatego, że wraz z wiekiem zwalnia przemiana materii, a gdy jemy tyle samo, co wcześniej, to po prostu tyjemy.
Ale rozważmy przypadek osoby bardzo szczupłej, która chce ważyć więcej, ale nie wie, jak przytyć. Próbowała już jeść więcej, ale kończyło się to tym, że bolał ją brzuch, miała niestrawność, a w konsekwencji w następnym dniu nie mogła nic przełknąć. Aby zdrowo przytyć i nabrać odpowiednich kształtów, nie należy jedynie objadać się bez opamiętania. Nie tędy droga. Więc jak przytyć?
Jak przytyć?
Tutaj potrzebna jest duża samodyscyplina i spora dawka cierpliwości. Osoba chorobliwie szczupła najczęściej nie ma zbyt dużego apetytu, jednym słowem – nie lubi jeść, czasem nawet zmusza się do zjedzenia posiłku. W takiej sytuacji trzeba działać powoli rozważnie. Zjadać małe posiłki, ale częste, po to, by organizm powoli przestawił się na większą porcję energii. Mówi się powszechnie, że osoby szczupłe chyba jedzą jak ptaszek, że są takie filigranowe.
To nie musi być prawda. Czasem ktoś jest bardzo nerwowy i znacznie szybciej spala dostarczony pokarm, niż inna osoba . Wracając jeszcze do kwestii dobrych i złych sztuk opasowych, trzeba przyznać, że bywają osoby, które tyją „od samego myślenia o jedzeniu”, co oczywiście jest powiedziane w cudzysłowie pół żartem, pół serio. Marne sztuki opasowe mogą zjadać naprawdę sporo, a na wadze nie ma śladu. Takich sztuk marnie tyjących wystrzegają się rolnicy, którzy tuczą świnie przeznaczone na rzeź. Takie świnki, aby lepiej przybierały na wadze, są karmione raz lub dwa razy dziennie. Tak działa mniej więcej mechanizm obronny organizmu tego skądinąd sympatycznego zwierzęcia, że najada się na zapas, po to by nie czuć długo głodu.
Cała nadwyżka spożytych kalorii jest przerabiana na tłuszcz. Ale co zrobić, gdy człowiek, homo sapiens, ten, który nawet lądował na Księżycu i jest istotą mądrą oraz obdarzoną inteligencją, nie wie jak przytyć. Tu wskazówek często musi udzielić lekarz lub dietetyk. Lekarz po to, by wykluczyć ewentualne choroby, a dietetyk po to by rozpisać dla pacjenta odpowiednio zbilansowaną dietę. Często ktoś nie może przytyć z powodu jakiejś choroby, a gdy się wyleczy, to jego organizm uzyskuje odpowiednią wagę.
Zaburzenia odżywiania
Osobna sprawa to kwestia zaburzeń odżywiania, z anoreksją i bulimią na czele. Nieleczona anoreksja prowadzi do wyniszczenia organizmu, skrajnej chudości, a nawet do śmierci. Zdarza się , że osoba o wadze adekwatnej do swojego wzrostu i wieku z różnych pobudek postanawia schudnąć. Na początku faktycznie ogranicza pożywienie i chudnie, ale często dopada ją tak zwany efekt jo- jo, który powoduje, że wracają zbędne kilogramy szybko i z nawiązką. To już pierwszy krok do zaburzeń odżywiania, a te rujnują organizm i wyniszczają go.
Kliniczne przypadki skrajnie wychudzonych osób, które głodowały, by stracić zbędne kilogramy, pokazują ,że powrót do normalnego sposobu odżywiania jest bardzo trudny. Bywa, że osoby z anoreksją i bulimią muszą być hospitalizowane i obserwowane przez personel medyczny z dużą starannością. A dzieje się tak dlatego, że gdy organizm jest już zrujnowany ciągłymi dietami cud, głodówkami na przemian z obżarstwem i wymiotami, jak bywa przy bulimii, to nie jest łatwo przywrócić go do normy.
Mówi się , ze modę na szczupłą sylwetkę, zupełnie niezamierzenie wylansował El Greco, który cierpiał na astygmatyzm wzroku i pulchne kobiety o rubensowskich kształtach malował tak , jak widział, czyli jak zwiewne, szczupłe istoty. Kto wie, może z tamtych czasów wywodzi się problem?
