Osoba, która utraciła zdolność do pracy poprzez zły stan zdrowia może ubiegać się o rentę z tego tytułu. Za niezdolną do pracy osobę, uznaje się osobę która w wyniku choroby lub wypadku utraciła zdolność do pracy a odzyskanie pełnej sprawności przez daną osobę jest niemożliwe.
Ubezpieczony, aby otrzymać rentę z tytułu niezdolności do pracy musi spełnić kilka warunków.
Po pierwsze musi być ona niezdolna do pracy. Dodatkowo musi ona posiadać wymagany okres składkowy i nieskładkowy, odpowiedni do wieku powstania niezdolności do pracy. Niezdolność do pracy powstała we wskazanych przez ustawodawcę ściśle określonych okresach składkowych.
Zazwyczaj niezdolność do pracy stwierdza podczas specjalnej komisji orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Może on stwierdzić niezdolność częściową, gdy dana osoba utraciła zdolność do pracy zgodnej z posiadanym przez nią poziomem kwalifikacji, oraz całkowitą. Całkowitą niezdolność do pracy stwierdza się w sytuacji gdy dana osoba utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy.
Osoby ubiegające się o rentę z tytułu niezdolności do pracy często zastanawiają się ile wynosi renta.
Wysokość renty zależna jest od kwoty bazowej obowiązującej w momencie przyznawania świadczenia, ilości udowodnionych okresów składkowych i nieskładkowych a także na podstawie zarobków uwzględnianych w podstawie wymiaru renty.
Należy pamiętać, iż osoba częściowo niezdolna do pracy otrzyma jedynie 75 procent kwoty ustalonej dla osoby całkowicie niezdolnej do pracy. Najniższa renta z tytułu całkowitej niezdolności do pracy wynosi około 900 złotych, a z tytułu częściowej niezdolności do pracy około 700 złotych. W sytuacji orzeczenia częściowej niezdolności do pracy orzeczenie wydawane jest na kilka lat. Najczęściej okres ten wynosi pięć lat. Po upływie tego czasu należy ponownie stawić się przed komisją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
W sytuacji gdy osoba niezdolna do pracy wymaga nieustannej opieki przyznany zostanie również zasiłek pielęgnacyjny w kwocie kilku set złotych.
