Często spotykam się z opinią, iż najmniej przydatnym w codziennym życiu przedmiotem szkolnym jest matematyka. Wielu ludzi, nawet ci, którzy nie mieli z nią problemów w okresie swej nauki uważa, że jest to zdecydowanie zbędny przedmiot, a przecież tak wiele uwagi mu się poświęca! Pięć godzin matematyki w tygodniu jest rzeczywiście sporą liczbą zważywszy, iż nauka języków to tylko trzy godziny w planie lekcyjnym licealisty. Każdy uczeń powie, że angielski czy niemiecki bardziej przyda mu się w życiu, chociażby w celach podróżniczych, niż umiejętność obliczenia delty z wymyślonej funkcji. Mimo to to właśnie królowa nauk – matematyka jest w lepszej pozycji i to ją każdy maturzysta musi znać, by otrzymać dokument dojrzałości. Więc jak to jest z tą matematyką?
Z całą pewnością możemy stwierdzić, że liczby cały czas nas otaczają
Gdy idziemy do sklepu czy gdy planujemy podróż musimy obliczyć ile mniej więcej pieniędzy potrzebujemy. Jednakże to przecież najzwyklejsze dodawanie i odejmowanie, którego uczymy się w podstawówce, a nawet wcześniej! Matematyka to przecież też mnożenie i umiejętność chociażby obliczenia pola kwadratu, trójkąta czy bardziej skomplikowanej figury.
Każdemu przyda się wiedza jak obliczyć metry kwadratowe w mieszkaniu, by wiedzieć jak wiele paneli podłogowych należy kupić, aby starczyło
No tak, to jednak dalej jest wiedza z podstawówki. Po co zatem matematyka w liceum i wspomniane już wyżej obliczanie delty? Cóż, królowa nauk jest rzeczywiście z pozoru niepotrzebnym przedmiotem i zdecydowanie wielu uczniów w swym dorosłym życiu nie będzie potrzebowało wzorów skróconego mnożenia czy wiedzy czym jest sinus, a czym cosinus. Jednakże na próżno szukać w szkole średniej uczniów wiedzących czym będą się zajmować za dziesięć czy dwadzieścia lat. To właśnie szkoła ma za zadanie wzbudzić w nich ciekawość i zachęcić do zdobywania wiedzy z różnych przedmiotów.
Matematyka jest tak samo potrzebna i zarazem niepotrzebna jak i inne przedmioty (przecież ktoś może ubolewać, że musiał uczyć się historii, albo biologii). Niestety system szkolnictwa na poziomie obowiązkowym (do ukończenia 18 roku życia) podchodzi do uczniów bardzo ogólnie, nie zaś indywidualnie. Ciężko mieć o to pretensję do tego systemu. Jedyne co możemy robić to, jako rodzice, zachęcać swoje dzieci do odkrywania swych pasji i ich pielęgnowania, a także, jako obywatele, bardziej interesować się zmianami w szkolnictwie i popierać osoby chcące wprowadzać w nim unowocześnienia.
