Fibromialgia to duża niezapalna przypadłość reumatyczna tkanek miękkich – tak brzmi pełna medyczna nazwa schorzenia. Jednak zanim taka kwalifikacja zostanie postawiona, pacjent często jest miany, jak histeryk. Zdarza się także, że gdy pacjent mówi, że wszystko go boli, specjalista bezradnie rozkłada ręce. No ponieważ jak oddziaływać takiego chorego? Irytacja obu stron narasta, gdy zalecane analizowania niczego nie wyjaśniają, a działanie nie daje poprawy nastawienia.
Fibromialgia – Każdy choruje odmiennie
Bardzo skomplikowanym i trudnym do zwalczenia symptomem fibromialgii jest ucisk. Iż on być fragment lub całe ciało. Zwykle wykorzystuje się w okolicy krzyża skąd promieniuje wzdłuż kręgosłupa na tył głowy, do barków, łokci i rąk. Rozchodzi się do bioder, a także do kolan i kostek. Boleć potrafią szczęki i klatka piersiowa. Istotne są uciski w tkankach otaczających stawy (tkankach okołostawowych), czyli w ścięgnach, mięśniach i więzadłach. Im wielu chory odpoczywa, tym ucisk jest przydatniejszy.
Fibromialgia – Ciężkie rozpoznanie
Postawienie oceny jest ciężkie, bo przypadłość ma znacznie twarzy. Można powiedzieć, że każdy pacjent jest na nią odmiennie. Fibromialgia że być bezpośrednio lub z nowymi schorzeniami.
Charakterystycznym symptomem choroby jest tkliwość w tzw. punktach bolesnych. Ich wrażliwość mierzy się profesjonalnym urządzeniem – dolorymetrem. Specjalista uciska poszczególne miejsca na ciele i stopniowo zwiększa nasilenie, ażeby określić, gdy wrażenie nacisku zmienia się w ucisk. Urządzenie dokonuje pomiaru elektronicznie i mechanicznie.
Diagnozę składa się (po przeprowadzeniu dokładnego wywiadu z chorym) wedle kryteriów opracowanych przez Amerykańską Unię Reumatologiczną. Aby lekarz mógł określić, że mamy na fibromialgię musimy spełnić dwa podstawowe warunki:
1. Ucisk musi być rozprzestrzeniony (rozległy) we wszystkich partiach ciała (tzw. kwadrantach) i być co najmniej trzy miesiące.
2. Ucisk lub tkliwość musi się pojawiać po uciśnięciu co najmniej 11 z 18 charakterystycznych punktów.
Fibromialgia – Dylematy leczenia
Żaden lek nie jest w stanie pokonać fibromialgii. Pewne środki mogą jednak – pod warunkiem właściwego ich stosowania przynieść znaczną ulgę. Do tej grupy decyduje się środki antydepresyjne. Niejednokrotnie jednak cierpiący biorą środki znieczulające, natomiast ich skuteczność jest minimalna. Sięgają zatem po niesteroidowe środki przeciwzapalne, a te łagodzą ucisk u mniej aniżeli 1/4 chorych. Środki rozluźniające mięśnie dają pożądany efekt także u nielicznych chorych. Spokrewnione z tymi regułami są środki uspokajające i nasenne, jednak dość łatwo uzależniamy się z nich. A a nie jest odpowiedniego leczenia dla chorych na fibromialgię? Odpowiedź jest wyjątkowo istotna, bo powodzenie kuracji zależy od zmiany stylu życia. Lekarz musi nauczyć go różnego mienia własnego organizmu. W miarę możliwości należy usunąć z życia monotonne zajęcia lub rozkładać ich wykonanie w przeciągu. Powtarzanie tych samych pracy zwiększa rozciągnięcie mięśni, ścięgien, a więc może powodować ucisk. To jedno dotyczy prac domowych czy hobby, np. robienie na drutach będzie przyczyniało się do nacisku.
